Nazi UFO's blijven tot de verbeelding spreken

Door de jaren heen weten we dat bepaalde instanties ufo's in het leven houden om alzo hun eigen geheime projecten uit de voeren. Weer andere studies willen aantonen dat geheime instanties reeds vele jaren contact met aliens hebben en van hen met mondjesmaat info krijgen om zeer gesofisticeerde toestellen enz. te bouwen. Wat er waar of niet waar van is weet ik niet met zekerheid. Maar waar rook is, is vuur. Dus ik neem de gulden middenweg.

Voor diegenen die thuis zijn in deze onderwerpen weten dan ook dat er tot nog toe geen sluitende bewijzen zijn dat dit alles zo is. Doch als men diep genoeg graaft, weet men ook dat het niet te ontkennen valt. Vandaar dan ook dit artikel.

Hiervoor moeten we terug gaan naar W.O.II, maar zeker naar de jaren daarvoor. Wie dit stuk geschiedenis goed kent, weet dan ook dat Adolf Hitler en zijn nazi kompanen erg spiritueel aangelegd waren. Het occulte, mystieke, was voor hen blijkbaar erg belangrijk.

Anderzijds weten we ook dat de Duitsers hun wapens veel beter waren dan die van hun vijanden. Ook weten wij dat de nazi's de eersten waren die gebruik maakten van straalmotoren. Niet alleen voor hun vliegende bommen, maar ook voor hun vliegtuigen. Maar blijkbaar beschikten de Duitsers over nog een toestel dat veel opzien baarde, doch bijna niet geweten, namelijk, vliegende schotels. Hoewel dit ook omstreden wordt denk ik toch dat de nazi's over dergelijke tuigen beschikten.

Zoals ik steeds achter de waarheid aan zit en die dan ook bekend maak, is het niet meer dan normaal dit nu ook te doen.

Hoe de Duitsers aan hun vliegende schotels kwamen, daarvoor moeten we ons even buigen over een Geheime Orde.

HET GEHEIME GENOOTSCHAP VAN THULE

Logo van Thule Gesellschaft

Het "Thule Gesellschaft" werd op 17 augustus 1918 opgericht door Rudolf von Serbottendorf.(Zijn echte naam was Rudolf Glauer). Hij verbleef in Turkije, waar hij ook werd geïnitieerd alsVrijmetselaar, geschoold in occultisme, Islamitische Mystiek, alchemie, de leer der Rosenkruisersen nog zoveel meer.

De originele naam was Studiengruppe für Germanisches Altertum = Studiegroep voor Germaanse Oudheid, maar het begon al gauw anti-republikeinse en anti-semitische propaganda te verspreiden. Eind 1918 werd een beweging gevormd om de Thuliaanse ideeën te promoten onder arbeiders en een tegengewicht te vormen tegen het Marxisme - de Politieke Kring van Arbeiders, met de Thulist Karl Harrer als voorzitter.
Hieruit kwam de Duitse Arbeiderspartij DAP voort in 1919. Een jaar later werd dit de NSDAP onder leiding van Adolf Hitler.

Speld (pin) van de NSDAP

Het had Thulisten als Rudolf Hess, die we allen kennen, en Alfred Rosenberg in de top van de partij. (Alfred Rosenberg: geboren op 12 januari 1893, uit Baltisch-Duitse {Estlandse}ouders. Door de Russische Revolutie die hij van dichtbij meemaakte, werd hij een anti-communist. Hij was ook eenfelle anti-semiet. In 1923 werd Rosenberg hoofdredacteur van de Völkischer Beobachter krant. Dat was de partijkrant van de NSDAP. Hij ageerde ook sterk tegen het Joden- en Christendom.

Alfred Rosenberg

Serbottendorf stelde: "Thule leden waren de eersten tot wie Hitler zich wendde en die zich het eerst met hem associeerden."

De swastika vlag, aangenomen door de NSDAP, was bedacht door een andere Thulist, dr. Krohn. (Swastika: is een Tibetanen symbool van de god van de zon en de schepping. Ook het symbool van de Ariërs). Hun persorgaan was de Münchener Beobachter, die later zoals gezegd de Völkischer Beobachter werd. Het is bekend dat het Thule Genootschap nauw verbonden was met de Geheime Germanenorde. De Germanenorde was een geheim genootschap in het begin van de 20E eeuw in Duitsland. De orde, opgericht in 1912 door verschillende prominente Duitse occultisten en wier symbool de swastika was, had een hiërarchische broederschapstructuur die leek op de Vrijmetselaars. De orde onderwees hun geïnitieerden nationalistische ideologieën van de superioriteit van het nordische ras, anti-semitisme alsmede magische filosofieën. Sommigen zeggen dat toen de DAP (later de Nazi Partij) onder leiderschap van Hitler stond, het een politiek front vormde voor de organisatie. Inderdaad weerspiegelde het vele ideologieën, inclusief het symbool van de swastika. Het Thule Genootschap, een ander geheim genootschap met gelijkende ideologieën en symbolen was er ook nauw mee verbonden.

Met de overwinning van de Nazi Partij werd de occulte traditie in het Derde Rijk voornamelijk voortgezet door de SS, wiens Reichsführer, Himmler, een enthousiaste student van het occulte was. In 1935 werd een occult onderzoekscentrum van de SS opgericht, met aan het hoofd SS kolonel Wolfram von Sievers. Het occulte onderzoek bracht de SS onderzoekers helemaal naar Tibet. Sievers liet het Tantrische Gebed, de Bardo Thodol, lezen bij zijn lichaam na zijn executie te Nüremberg.

Het nationaal socialisme en het Derde Rijk vertegenwoordigden een poging van zeer esoterische Adepten opnieuw een cultuur te vestigen, gebaseerd op de wetten der natuur, tegen de gevestigde krachten van anti leven. Er was niet iets zo ambitieus geprobeerd sedert de oprichting van deAmerikaanse Republiek door Vrijmetselaars.

De Grondslag van wat het Thule Gesellschaft geloofde was als volgt.

Thule was een legendarisch eiland ver in het noorden, vergelijkbaar met Atlantis, en zogenaamd het centrum van een verloren zeer hoge beschaving, maar niet alle geheimen van die beschaving waren vernietigd. De overgeblevenen werden bewaakt door oude, hoog-intelligente wezens (vergelijkbaar met de Meesters van de Theosofie of de {Grote} Witte Broederschap). De geïnitieerden konden met deze wezens contact maken door middel van magisch-mystieke rituelen.

De Meesters of Ouden konden naar verluid de geïnitieerden begiftigen met bovennatuurlijke kracht en energie.
Het doel was om met behulp van deze energieën een ras van supermensen te creëren van "Arische" oorsprong, die alle "inferieure" rassen zouden vernietigen.

Het nu volgende moet ik schrijven uit mijn hoofd t.t.z. ik had voor dit artikel zoveel materiaal verzameld en/of opgeslagen, maar helaas is er een stuk verloren gegaan. Ik heb dagen gezocht op het internet, maar vond de bewuste stukken niet meer terug. Ik hoop dat jullie mij dit zullen vergeven en hetgeen ik nu ga schrijven zullen aanvaarden…
Ergens in de begin jaren 1920 , dus '21 - '23, had Adolf Hitler en Himmler een afspraak met enkele mensen van het Thule Genootschap in Wenen. Ik dacht twee mannen en een vrouw.

Dié zouden toen aan Hitler plannen én uitleg hebben verschaft voor de bouw van de vliegende schotels. De vrouw zoals ik dacht, zou een medium zijn geweest die telepatisch in contact stond met buitenaardse wezens. En van dié wezens bekwam zij deze plannen.

Zoals gezegd ben ik de juiste info verloren. In de hoop ze terug te vinden, stootte ik op andere gegevens, die toch hoogst frappant zijn in dit stuk geschiedenis.

Blijkbaar was Jozef Rulof ten tijde van W.O.II een van de hoogste zieners en medium, die ten dienste stond van de nazi's. Hij werd naar het schijnt bijgestaan door zijn meesters van het licht, Alcar en Zelanus.
Nog een ziener voor de nazi's dook op, namelijk; Karl Maria Willegut. Volgens deze ziener zou het Arisch ras teruggaan tot 228.000 v.J.Chr. Toen zou de wereld bevolkt zijn geweest door reuzen. (Ook in de Bijbel staan ze beschreven en worden daarin Nefilims genoemd).

Dit alles lijkt misschien erg bizar en ongeloofwaardig, doch bedenk dat het niet onmogelijk is.
Voordat ik van start ga met het eigenlijke artikel over de nazi vliegende schotels, wil ik je nog het volgende meegeven.
Nu nog vinden wij gelijkaardige groeperingen terug en zelfs in België. Te Overijse bestaat een groep 'Thule'. Thule kent zelfs internationale vertakkingen. We vinden ze terug in Duitsland (Kassel en Horn.) en in Frankrijk te Parijs en in Zwitserland te Bern en Genève. Ze zijn ook wel bekend onder de naam Thule Soladites.

Het hedendaags Thule logo. Het heet: Sol Niger

DE NAZI SCHOTELS

Waarschijnlijk ligt het meest verkeerd begrepen en problematische van alle aards gebaseerde schijftechnologieën in het hart van de Duitse schotelprogramma's die begonnen bij de geboorte van de NSDAP, volle dertien jaar vòòr Hitler aan de macht kwam als leider van het Derde Rijk. Zoals we reeds weten was de aanvang van deze programma's het occulte Thule, maar ook het Vril Genootschap en andere geheime groeperingen zoals het DHvSS = Die Herren von Schwarzen Stein (De Mannen van de Zwarte Steen), dat terug ging tot het begin van de twintigste eeuw van de Oude Duitse klasse, namelijk de Teutonen.

Zo werd het eerste schijfvormig voorwerp dat rond 1922 in Duitsland gebouwd werd zelfs géén vliegend tuig maar een interdimantionale vliegmachine in schijfvorm, het JensetsFlugmachine (JFM)
- uit vervlogen tijden - gebouwd door Thule-Vril met het gebruik van geheime zakenfondsen. (Privé geld.)
Toen Adolf Hitler (Thule lid samen met Goering, Himmler en verschillende andere top nazi's) kanselier van Duitsland werd, werd de elf jaar oude metafysische wetenschap van Thule-Vril verstrengd met officiële ruggesteun van de staat. De voortdurende ontwikkelingsprogramma's voor de schotels begonnen met de Rundflugzeug (RFZ), rond vliegtuig, een reeks vliegtuigen die vleugels gebruikten, ontwikkeld door W.O. Schumann van de Technische Universiteit van Munchen en werkte aan het geheimzinnige JMF van 1922-'24.

In 1934 werden de eerste RFZ schijven gebouwd, RFZ-eenheden 1-3. Voor deze reeksen werden de Schumann vleugels gebruikt maar vaak met rampzalige resultaten.

De allereerste schijf, RFZ-1, kwam slechts 60 meter hoog vooraleer de controle verloren ging.
Piloot Lothar Waiz die de machine testte nabij Arado-Brandenburg zei achteraf dat de machine al snel begon te tuimelen en te spinnen. Het werd kompleet stuurloos en stortte neer.
Het staartgedeelte weigerde te functioneren.

De RFZ-1

Om niet te ontgoochelen werd de RFZ-2 hetzelfde jaar gebouwd en bereikte een matig succes.
Dit was een licht bewapende schijf met twee MG machinegeweren als geschut. Zij werden gebruikt voor verkenningsvluchten in 1940. (Naar het schijnt boven de Britse eilanden en de Atlantische oceaan.)

RFZ-2 met MG geschut

RFZ-2 met geschut op de koepel

De RFZ 3, 4 en 6 waren allen prototypes die groter en krachtiger werden in elk afzonderlijk model. Zij werden gebouwd tussen 1934 en 1940. De RFZ-5 werd herdoopt tot Haunebu in 1939 en de RFZ-7werd de Vril-1 jager in 1941. Deze hoogstaande schijven werden door Himmler's SS over het hoofd gezien, vooral het technisch gedeelte van de eenheid E-IV (ontwerpplaats 4) die ontworpen werd om verschillende alternatieve energieën te verkennen.

Technische gegevens van de Haunebu

Deze eenheid kreeg de taak het ontwikkelen van de Haunebu en Vril ontwerpen die gebruik maakten van de eerste elektro-magnetische aandrijfsystemen ter wereld: de Vril en Thule Triebswerke. Deze systemen waren afhankelijk van een vrije energie omvormer van Hans Coler, die verbonden was met een Van de Graaf-generator en een Vortex Dynamo van Marconi (een grote sferische tank met kwik, om krachtige elektromagnetische velden te ontwikkelen die de zwaartekracht opwekt).

Velen vroegen zich dikwijls af toen de oorlog in 1939 begon, waarom Duitsland deze geavanceerde en unieke machines in luchtaanvallen nog niet gebruikten. De eenvoudige waarheid ligt in het feit dat deze toestellen, ondanks hun superieure prestaties t.o.v. conventionele piston-aangedreven tuigen en jets, niet echt geschikt waren voor een bruikbare rol, behalve voor de fundamentele transporten en verkenningswerken.

De sterke elektromagnetische motoren waren moeilijk te controleren en vereisten een ingewikkeld navigatiesysteem om te vliegen. Omdat maximum snelheid en afstand ongelooflijk waren in die tijd konden de vluchtgegevens van de schijven er niet op hopen de hoge prestaties zoals de Me Bf 109 of de F190 te imitern. Er was zeer weinig plaats voor zowel offensieve als defensieve bewapening in deze ontwerpen, behalve voor enkele experimentele lichte MG en MK kannonnen, die bewezen dat zij onpraktisch waren bij het vliegen, en een eerder groot experimenteel (donder) krachtstraalkanon.

Deze wapens droegen bij tot zware destabilisatie van de schijven en werden soms verwijderd of vervangen door lichte automatische geweren. De schijflichamen zelf waren niet in staat enig zwaargeschut te dragen, noch intern noch extern. (Geen bommen, raketten of granaten). En konden enkel bochten maken van 22,5 - 45 en 90 graden.

Niettegenstaande ging de SS door met een agressieve politiek van diefstal, gedwongen coöperatie en sterke interne ontwikkeling van deze types machines als gevolg van de toenemende bombardementen van de geallieerden waardoor het opstijgen en landen zeer gevaarlijk werd. VTOL = Vertical Take Off and Landing, werd gezien als een logische oplossing voor het probleem. Als de SS een productiemachine kon ontwikkelen dat in de toekomst kon bewapend worden (met kanonnen, granaten of zelfs elektrostatische wapens) zou Duitsland de luchtoorlog kunnen doen keren.
Om de tijd voor het vinden van VTOL oplossingen in te korten stal de SS alles uit het Duitse patentkantoor en alle anderen in bezet Europa. De personen met aeronautische bekwaamheid, genoeg om bij te dragen aan de SS inspanningen werden ofwel gearresteerd of gedwongen deel te nemen aan de programma's, onder hen Viktor Schauberger uit Oostenrijk en Henri Coanda uit Roemenië.

Viktor Schauberger

De SS gebruikte ook haar slavenarbeidsmacht om bij te staan in de opbouw van grote ondergrondse complexen voor deze schijven en vaak voor de productie van bestanddelen voor deze machines.

Hoewel de SS bijkomende slavenarbeiders eiste van bewapeningsminister Albert Speer, wist Speer zelf niet waarvoor de arbeiders in het project gebruikt zouden worden. Inderdaad, Speer werd opzettelijk buiten het SS ontwikkelingsprogramma gehouden om veiligheidsredenen en mede door het feit dat de SS "een staat binnen een staat" was, met zijn eigen productiemogelijkheden…Oorlogsmateriaal, wetenschappers en techniekers; slaven werkkrachten en de kennis van de geheime Derde Rijk militaire bases buiten Duitsland, waar de schijven getest en opgeslagen waren.

Hiervan werd Viktor Schauberger de belangrijkste leider als gevolg van zijn hoog onconventioneel gebruik van vloeibaar vortextechnologie die geperfectioneerd werd, terwijl hij vastgehouden werd inMauthausen. Oorspronkelijk bestemd voor een stomme bio-onderzeeër werden de vreemde Repulsinschijfvormige motoren ook opgenomen bij de vliegtuigen.
Heinkel was de eerste die de vroege resultaten ontving van de motortesten maar weigerde erop te reageren, net zoals de Luftwaffe weigerde te reageren op de eerste Jet-vlucht van Heinkel, de He 178, drie dagen vòòr het begin van W.O.II.
Een jaar na de bestudering van de Repulsin motor, model A, stelde één van Heinkels eigen ingenieurs,Rudolf Schriever genaamd, zijn eigen versie voor: Flugkreisel = vliegende ring, dat gebruik maakte van conventionele jetmotoren in plaats van de Repulsin schijfmotor. Het ontwerp werd hem door de SS afgenomen en overgedragen aan een team van wetenschappers voor derdere bestudering en een constructie van een groot vliegend prototype.

Rudolf Schriever

Het team bestond uit dr.Richard Miethe, Klaus Habermohl, en dr.Guiseppe Belluzo die naar voor kwam met zijn eigen ontwerp voor een straal aangedreven vliegende bom en turboproject.

Schriever's motor voor zijn Flugkreisel

Flugkreisel

Plan van Flugkreisel

Ondertussen startte BMW = Beiërische Motor Werke, die de turbojets voor Heinkel moest leveren, met de werken aan een gelijkaardig ontwerp als de Flugkreisel maar met het gebruik van haar eigen BMW 003 jet motoren. Deze machines, Flugrad genoemd (gevleugelde wielen) waren geen echte schijfvormige tuigen maar jet molenwiekvliegtuigen, met gebruik van de BMW 003 met een straalstuurafwijking om kracht te geven aan een meervoudige schijfmotor.

Deze tuigen werden op veel kleinere schaal gebouwd dan de Flugkreisel van Schriever. Zo ging het werk verder van 1941 tot '45 met de constructie van prototypes, beginnend in 1943.

Onstabiliteit werd echter nooit echt opgelost in vorige ontwerpen. Slechts één schijf, een BMW Flugelrad II V-2 (of V-3) zou mogelijk een vlucht kunnen doen in april 1945. Schrievers eigen ontwerp begon vorm te krijgen in '42 en vloog in '43. Het vloog met jetkracht geleverd door drie aaneengehechte speciale kerosineverbrandende motoren die schijfmotor aandreven alsook twee kerosinejets die vastgemaakt waren aan het lichaam voor stuwing voorwaarts en horizontale stabiliteit. De vluchteigenschappen werden goed bevonden maar toen besliste de SS om abrupt het ontwerp van Schriever's jet ontwerp te laten vallen ten voordele van Miethe's versie die de grote schijfvormige rotorbladen elimineerde die aangedreven werden door jet motoren voor de vloeibare Vortex motor van Schauberger, maar op grotere schaal. Toen Schauberger door de SS teruggebracht werd naar Oostenrijk in 1944, steeg het Miethe prototype hetzelfde jaar de lucht in boven de Baltische zee. Zijn gelijkenis met het Repulsin model B was onmiskenbaar, behalve voor het toevoegen van een koepelvormige cockpit bovenaan en waterdraineringspijpen naar het roer van het tuig in plaats van aan de onderkant.

Terzelfdertijd vond een privaat waagstuk plaats, met de steun van het Algemeen Luchtvaartministerie Udet, in Leibzig. Arthur Sack, die de aandacht trok van Udet in 1939 met zijn A.S.1 cirkelvormig luchtmodel, kreeg toestemming en enkele fondsen om een bemande grootschalige versie te maken van zijn model. Sack nam de uitdaging aan en bouwde nog vier modellen van toenemende afmetingen. Toen de A.S.5 demonstreerde dat het basisconcept gezond was, begon de constructie van een bemande versie begin '44 van de A.S.6

Sack's toestel, de A.S.6

Binnen de maand was het vreemde, meestal houten tuig dat de beginsdelen bevatte van een Me Bf 108 aan het taxiën en maakte pogingen om te vliegen. Maar het project was gedoemd van bij de start met een minderwaardige motor en geplaagd met constructieproblemen zodat het tuig enkel kon sputteren en hobbelen, maar nooit vliegen!
Door de gedurige bombardementen was de SS verplicht nog meer drastische maatregelen te nemen, door het lanceren van onbemande onderscheppers vanuit het Zwarte Woud.

Deze schijven werden bekend als de sputterende Feuerball wapens, soms ironisch beschouwd als het mysterieuze V-7 wapen, (waarvoor nooit een bestemming was). De WNF Feuerball = Wiener Neustadter Flugzeugwerk was afhankelijk van een raketmotor voor de lancering, een pluimvormige sensor voor luchtdetectie en een elektrostatisch veldwapen dat uitgevonden was bij Messerschmitt in Oberrammergrau om in te zetten in de aanval. De productie van deze tuigen werd aanvankelijk uitgevoerd door WNF onder SS bestuur. Omdat de schijven chemicaliën verbrandden rond de ring om een elektrostatisch veld te doen ontstaan, nodig om de geallieerde bommenwerpers en radar te ontredderen, werd het tuig vlug bijgenaamd: FOO Fighter, zo genoemd door de geallieerden die het brandend halo-wapen dag en nacht op zich toe zagen komen.

Foto van FOO Fighters (lichtgevende bollen)

FOO was een overgenomen woord van het Frans voor vuur (Feu) en van de Smokey Stover strip = rokerige hooi strook, van een stuntelige brandweerman die zelf brand stichtte. (Blijkbaar een Amerikaans gezegde dat niet echt te vertalen valt.)

Natuurlijk nam het WNF het brandend effect ook waar en gaven hun wapen de bijnaam: de WNF Feuerball. De vuurbal kwelde het 415e eskadron van november 1944 tot april '45. Op dat ogenblik werd de productie overgedragen aan Zeppelin Werke dat haar uitgebreidde wapen Kugelblitz(lichtbal) ging noemen. De geallieerden leken verward door deze wapens die in orde van afmeting van klein naar groot gingen en aanvielen per stuk of met meerdere.

Vrij duidelijke foto van de Kugelblitz

De Duitsers droegen nog bij tot deze verwarring door nog twee wapens(?) toe te voegen aan de Feuerball/Kugelblitz, namelijk zeepblazen en kogelwapens. Zeepblazen waren grote weerkundige balonnen waaraan metalen strips hingen om alzo de radar van de geallieerden te verstoren. Hun grote ronde vorm en metaalachtig omhulsel werden in het daglicht weerkaatst en gaven de indruk van een schijnende bol, gezien als zijnde een vuurbal. Samen met de zeepblazen werden zuiver sferische probes gelanceerd als psychologisch wapen. Deze Kugelwapens speelden een spelletje met de geallieerde bommenwerpers en alzo verwarring brachten in een echte bedreiging van de grote naderende Kugelblitz schijven.

Maar in de lente van 1945 was de oorlog hopeloos verloren en de meeste van de overgebleven programma's werden gestopt.

Henri Coanda werd in Parijs gearresteerd in 1940 en gedwongen te werken aan een schijf onder toezicht van de SS. Zijn ontwerp voor een lensvormige schijf op basis van zijn eigen Coanda effect was een meesterwerk van het jetschijf ontwerp.

Henri Marie Coanda

Maar omdat er twaalf Jumbo 004 jets nodig waren om de grote machine aan te drijven kwam het project nooit door de windtunnelfase. Eveneens werd de onafhankelijke Omega schijf gebruik makend van twee Pabst ramjets en acht Argus lift fans beparkt tot een schaalmodel van 1/10.

Krantenartikel uit 1944 over de Foo Fighters

Dr. Alexander Lippisch studeerde ook schijf aerodynamica in 1941 maar was te zwaar betrokken met de Me 153 Komeet en DM-1 programma's (deltavliegers), om nog meer gedetailleerde concepten vrij te geven over de Gottingen K1253 cirkelvormige vleugel profielen. De broeders Horten ook experten, bestudeerden die designs, maar werkten er nooit aan in nazi-Duitsland. Dat deden zij voor de Amerikaanse regering na de oorlog in 1945-'46 met de productie van wat men nu denkt het toestel te zijn dat neerstortte bij Roswell in 1947, een parabolisch spionagetuig dat gedragen werd door een grote weerkundige ballon.

Met het oog op een dreigende mislukking vernietigde BMW al haar Flugelrads en mogelijk ook de Flugkreisel van Schriever die getest werd op dezelfde faciliteit. De schijf van Miethe kan veroverd zijn toen Miethe naar Canada ging om te werken aan de AVRO-ontwerpen.

Habermohl werd door de Russen gevangen genomen terwijl dr. Belluzzo terug naar Italië ging. De helpers van Schauberger werden opgepakt door de geallieerden terijl de meeste nog steeds intact zijnde SS rapporten in beslag genomen werden doorde Britten die na de oorlog probeerden een werk ontwerp te maken via AVRO Canada met eventuele VS bijstand.

Een veel minder bekende Peenemunde schijfproject onder leiding van Heinrich Fleissner was de laatste schotel die opsteeg vanuit Berlijn op het einde van april 1945 op een officiële missie. Maar details over de Dusenscheibe blijven omhuld in een mysterie.

Ondertussen werden de vuurbalaanvallen die stopten in april '45 in duitsland, hervat in Japan in augustus '45, een technologische transfert van Duitsland naar Japan via U-boten. De Japanners hadden echter een gebrek aan deze documentarie voor het wapen en lanceerden er slechts enkele. Er werd gezegd dat de Japanners bang waren voor dit duivels ding, en vernietigden de overgebleven vuurballen door ze te dynamiteren in een kuil. Uit fotografisch bewijs blijkt ook dat de Kugelwaffen verzonden werden naar Japan in Sally bommenwerpers, waarschijnlijk voor testvluchten.
Maar het verhaal van het Derde Rijk eindigde zoals het begon.

Wat met de geheimzinnige Thule-Vril schijven die eigenlijk maar in kleine getale werden gebouwd? Rond '45 vlogen slechts enkele Haunebu II en Vril 7 schijven. Vril had zelfs de Vril 8 'Odin' getest en mogelijk zelfs de gestroomlijnde Vril 9 'Abjager'. Deze tuigen werden niet vernietigd maar geëvacueerd vanaf maart 1945 naar een veilig plek voor geallieerde bombardementen of verovering.

Detail foto van Haunebu II

De Haunebu II in de lucht

De meeste nazi schotels hadden een doormeter van zo'n 25 meter. Doch zoals het document hierboven laat zien wilde men een schotel bouwen met een doormeter van 139 meter!

In het jaar voor het begin van W.O.II stuurde Duitsland een expeditie naar Antartica om een lokatie te verkennen voor een militaire basis aldaar. De Duitsers vonden zulk een lokatie in het voormalige Queen Maudland en noemden het voortaan Schwabenland. Daar werd in het geheim tussen 1942-'43 een basis gebouwd in de Muhlig-Hofmann Bergen, basis 221 (of station 211). De basis was voorzien van slavenarbeiders, vervoerd over zee en in U-boten voor de constructie van een nauwgezet complex, diep in de bergen - een onneembaar fort. Hete interne bronnen werden daar gevonden, alsmede ijzererts, vegetatie, en er werd een toegang gevonden tot een sloot die onder water door de regio stroomde.

Tijdens de oorlog, vooral het latere gedeelte, maakten Duitse U-boten regelmatig trips naar de Zuid-Atlantic, zuid-Amerika en Antartica. Duitsland installeerde ook drijvende meteorologische boeien in de Antarctische wateren en weerstations op eilanden tussen Antartica en de punt van Zuid-Amerika. De SSRuSHA (ras- en vestingsbureau) begon in '42 vrouwen van Arische oorsprong weg te halen, enkel uit de Oekraïne met de bedoeling ze te transporteren naar basis 211.
Tienduizend vrouwen tussen 17 en 24 jaar, blond en goed voorzien, werden gerecruteerd voor het project samen met 2500 Waffen SS soldaten die dienst deden in Rusland. Het doel van deze machtige onderneming was een kolonie te creëren op basis 211, geschikt voor bewoning en de voortdurende ontwikkeling van de Thule-Vril technologie. Er wordt zelfs beweerd dat de beide Thule en Vril gemeenschappen die technologie evacueerden naar basis 211 op het einde van de oorlog onder leiding van SS Generaal Kammler, die de leiding had over duitslands meest geheime wapenprogramma's. Twee U-boten die overgegeven werden na de oorlog in Argentinië zouden ook ladingen vervoerd hebben en hooggeplaatste Ssers naar basis 211. Maar beide boten waren leeg en de bemanning weigerden haar lading en bestemming te onthullen. Het werd klaar in &946 dat 54 U-boten en meer dan 6000 technici en wetenschappers waren vermist in Duitsland, vooral van de SS technische staf.

Er waren ook 40.000 slavenarbeiders en tussen de 142.000 en 250.000 Duitse burgers op onverklaarbare wijze vermist. Ondanks het simpel afschrijven als mogelijke verliezen en doden van deze oorlog, vermoedde Washington dat een groot aantal van deze vermisten naar Zuid-Amerika en basis 211 (àls die bestond) vluchtten. De US gingen op jacht, gebruik makend van hun oorlogsmisdadigers-propaganda om de zoektocht naar technologie en aanverwante onder het mom van de Zuid-Amerikaanse operatie Paperclip.

De USA waren zo bezorgd over de geheime basis dat in de eerste Antarctische zomer van '47, operatieHighjump werd gelanceerd met een volledig militaire macht onder leiding van Admiraal Byrd. De opdracht was om recht naar Neu Schwabenland te gaan op zoek naar een plaats van een basis. Als er een gevonden werd zouden 4700 gewapende troepen er naar toe gezonden worden om hem in te nemen of te vernietigen. De troepen voerden luchtverkenningen uit en sleepten magnetometers met zich om magnetische afwijkingen onder het ijs op te sporen. Maar verscheidene van Byrd's vliegtuigen gingen verloren.

Operatie Highjump eindigde in een flop omdat Byrd het na enkele weken opgaf, ver van de acht maanden die vooropgesteld waren. In zijn niet-officiële commentaren aan de Zuid-Amerikaanse pers verklaarde Byrd dat hij aangevallen werd door vijandige vliegtuigen die konden vliegen van pool tot pool aan een ongelooflijke snelheid.
Het moderne ufo fenomeen daagde weer op in 1947 en verzamelde schijfontwikkelingsprogramma's die geïnitieerd werden in de 1950's en doorgingen tot op de dag van heden. Het zwarte project vliegtuigen opereerden via de CIA, NSA en NRO. Dus het verhaal van het Derde Rijk schijvenprogramma's eindigt niet met de val van het Derde Rijk zelf.

Enkele nazi-schotels in volle vlucht

CONCLUSIE

Aan de hand van deze gegevens mogen we concluderen dat de Duitsers over vliegende schotels beschikten. Blijkbaar was dit een zeer goed bewaard geheim voor de buitenwereld na de oorlog. Werner von Braun en zijn team werd in het geniep overgebracht naar de US om daar verder te werken aan het rakettenprogramma. Maar anderzijds werden de wetenschappers van de schotelprogramma's ook in het grootste geheim overgebracht naar de States. Met inbegrip van de tuigen en plannen. Het is dus best mogelijk dat zij nu nog steeds schotels bouwen in het grootste geheim. Misschien op Area 51? En misschien zijn het dié tuigen die wereldwijd voor ufowaarnemingen blijven zorgen? Ik weet dat ik mij met deze stelling niet populair maak bij de echte believers, maar anderzijds dan weer wel met de critici.

Het zij zo. Ik kan er ook niet omheen. U moet begrijpen dat de US zulke technologie niet zou door de vingers laten glippen, niet?

Om mijn standpunt hierin te verduidelijken, gaan we eens een kijkje nemen bij de beweringen vanGeorge Adamski. In de jaren 1950 deed deze man verscheidene opmerkelijke waarnemingen. Hij zag regelmatig vliegende schotels en fotografeerde die ook. In het boek: De Man van Mars, blijkt dat Adamski ook persoonlijk contact had met een zogenaamde alien, komende volgens zijn eigen zeggen, van de planeet Mars! Omzeggens de hele wereld lag in de ban van Adamski. De echte believers geloofden hem klakkeloos. Maar de critici, debunkers, lachten om hem en betichtten hem van fake en leugens.. En zijn foto's werden als nep verklaard. Sommige critici beweerden dat de foto's van de Adamski schotel, zoals ze werden genoemd, niet meer waren dan een straatlamp zoals die destijds aan kabels over de straten in Amerika hingen. Toch bleef de man bij zijn visie. Jaren nadien bloedde het geval Adamski dood. Hij verdween in de vergetelheid zoals zovele anderen. Maar met de gegevens van de nazischotels dacht ik terug aan Adamski. Zou deze man wel echt gelogen hebben? Was hij een sensatiejager? Wilde hij snel geld verdienen met z'n boeken en meer verdienen dan zijn hot-dog kraampje opbracht? Misschien. Het is mogelijk dat er in al zijn ervaringen wat leugens schuil gingen. Dat wil ik niet betwisten. Maar ik denk te mogen stellen dat Adamski op de vliegende schotels van de ex-nazi's stuitte die proefvluchten ondernamen. Is dit uit de lucht gegrepen? Ik denk het niet, want als wij de foto van de Adamski schotel vergelijken met de Duitse Vril, zien we heel wat overeenkomsten.

Foto van de Adamski schotel

Daarbij verklaarde Adamski ooit dat zo'n alien zijn schotel aan het herstellen was, omdat er kleine mankementen aan waren en even later terug opsteeg. Hierbij heb ik toch mijn bedenkingen. Niet dat hij zou gelogen hebben over die alien, Marsiaan. Maar wel om de vraag of het wel een echte alien was? Adamski mocht een foto van de Marsiaan nemen, maar slechts van achteren, niet het aangezicht. En dat ergert mij steeds. Als iemand een alien mag fotograferen of filmen, is dat steevast langs achter, opzij, maar nooit frontaal. Dan besluipt mij al het idee dat het nep is. Doch ik bestudeerde de foto van de Marsiaan meermaals. Hoewel ik iets meende te herkennen, wist ik eigenlijk niet wat. Tot ik aan dit artikel begon. Toen schoot het mij te binnen… Ik denk dat die vermeende alien een Duitser is. Waarom?

Foto van de zogenaamde Marsiaan van Adamski

Vooreerst zijn gestalte, vrij groot en slank. Maar het frappanste is zijn haarsnit. Als ik die vergelijk met oude foto's van nazi soldaten tijdens de oorlog, viel het mij op dat deze "alien" kort opgeschoren haarheeft, net zoals de Duitse soldaten. En een zéér belangrijk, bijkomend gegeven is het volgende. Adamski bleek ook een of meerdere keren gesproken te hebben met die Marsiaan. En hij merkte op dat de alien Engels sprak, maar met een speciaal accent dat leek op Duits! Dit alles maakt dat ik Adamski geloof in zekere maten, maar dat ik ook geloof dat vele zogenaamde ufo's van aardse makelij zijn. Nu meer dan 60 jaar na de oorlog kan het best zijn dat de US al andere type schotels bouwen en testen, die niets vermoedende burgers de indruk laten wekken iets buitenaards te zien.
Maar anderzijds wil ik er ook meteen aan toevoegenn waarom moet dit na meer dan een halve eeuw nog steeds in het geheim gebeuren?

Slagen zij er nog steeds niet in om deze tuigen naar behoren te bouwen en of te besturen? Hier moet ik het antwoord schuldig blijven.

Dus als we alles samenvatten, zou het best kunnen dat de meeste ufo(schotel) waarnemingen niets meer zijn dan toestellen van aardse makelij. Doch er schuilt een 'maar' in. Zelfs een grote maar. Als we even terugblikken naar het begin van dit artikel, namelijk naar het Thule genootschap, leren we dat al de gegevens voor de bouw en aandrijving van deze schotels, van aliens kwamen. Want het medium van het Thule genootschap kreeg deze informatie via telepatische weg van buitenaardsen. Hieruit moeten we dan ook concluderen dat wij de ET's niet geheel kunnen uitsluiten.
Dus het mysterie blijft bestaan…

Bron: het internet (Vertaald uit: Engels, Frans, Duits, Tsjechisch, Portugees)

Bewerkt door: Ghislain Struys & NP