Dodelijk treinongeval blijkt suicide; Zelfdoding door de Nieuwsgier onderzocht


Het ongeval waar de Nieuwsgier eerder over berichtte bleek geen tragisch ongeluk, maar een geval van zelfdoding, wat op zich al tragisch genoeg is.


Op het eerder door de Nieuwsgier geplaatste bericht zijn enkele interessante commentaren binnengekomen, zowel op de site in de vorm van een reactie, als via de mail. (denieuwsgier@live.nl)


Dit heeft de Nieuwsgier tot nadenken gestemd en ertoe bewogen hier een item aan te wijdden.
De Nieuwsgier probeert antwoorden te vinden op de volgende vragen:

Wat is zelfdoding?
Hoe plegen de meeste mensen zelfdoding en hoe vaak komt het voor?
Wat brengt mensen tot de beslissing hun leven te beindigen?
Wat doet een zelfdoding met anderen dan het slachtoffer?
Is zelfmoord cultuur gebonden?

Wat is zelfdoding?
Zelfmoord, zelfdoding of suïcide (Latijn: suicidium, van 'se' = zich en 'caedere' = doden) is de benaming voor het opzettelijk beëindigen van het eigen leven.

In Nederland plegen gemiddeld 1400 à 1500 mensen per jaar zelfmoord, dat is bijna twee maal zoveel als het aantal verkeersdoden. Elk jaar overwegen ruim 400 000 mensen in Nederland zelfmoord te plegen; bijna een kwart onderneemt daarvan ook daadwerkelijk een poging. Dit komt neer op een 'slagingspercentage' van nog geen twee procent.
In 2007 pleegden in Nederland 1353 mensen zelfmoord, waarvan circa 50 jongeren tot 19 jaar. Onder jonge vrouwen tussen 15 en 25 jaar is zelfmoord de grootste doodsoorzaak. In Groningen werd in 2007 het hoogste aantal zelfmoorden per 100 000 inwoners geregistreerd en in Amsterdam waren het er niet veel minder.


Hoe plegen de meeste mensen zelfdoding en hoe vaak komt het voor?

In Nederland ontnemen de meeste mensen het leven door zichzelf op te hangen of zich anderzins te verwurgen. Deze manier van zelfdoding is veruit het 'populairst'.
In deze macabere ranglijst staat zelfdoding door het gebruik van medicijnen en/of alcohol stevig op de tweede plaats.


In de afbeelding hieronder staan de statistieken met betrekking tot suicide uit het jaar 2007, gepubliceerd door het Centraal Bureau van de Statistiek.




Uit de statistieken zou je kunnen concluderen dat de meerderheid een redelijk discrete vorm van zelfdoding verkiest. Dit gaat echter niet op voor de mensen met psychische problemen, deze groep, houdt niet alleen minder rekening met zijn of haar omgeving maar ook minder met henzelf; Een snelle, pijnloze dood is voor hen doorgaans geen vereiste, als het gewenste resultaat maar behaald word; Mensen met psychiatrische, depressieve of zware sociale problematiek zijn vaak roekelozer in hun suicidepoging.

Wat brengt mensen tot de beslissing hun leven te beindigen?
De redenen waarom mensen ervoor kiezen hun leven te beindigen lopen uiteen; Zoveel mensen zoveel wensen word weleens beweerd en dit blijkt aangaande dit onderwerp ook zo te zijn.

Enkele beweegredenen zijn:

- Sociaal isolement

- Depressie, het leven niet meer zien zitten

- Het niet kunnen verwerken van verdriet

- Het gevoel 'gefaald' te hebben, schaamte en/of ondraaglijk schuldgevoel

- Ongeneeslijk ziek zijn en het naderende einde niet af willen wachten

Tegenwoordig zijn er diverse websites te vinden waarop mensen die suicidaal zijn hun 'ei kwijt kunnen', met lotgenoten kunnen praten of hulp kunnen vinden. Éen van deze fora is http://www.zelfmoord.nl/

Wat doet een zelfdoding met anderen dan het slachtoffer?
Éen van de gevolgen van zelfdoding is dat degene die zijn of haar leven be-eindigd heeft, de rotzooi zelf niet meer op kan ruimen. Dat wil dus zeggen dat een ander er mee geconfronteerd word.

Vaak zijn dit hulpdiensten zoals de ambulance dienst, spoorwegpersoneel, politie en/of de brandweer, deze mensen worden 'geacht' hiermee om te kunnen gaan, maar zelfs deze groep doet geregeld een beroep op slachtoffer hulp of moeten zelfs hun baan opgeven en een psycholoog in de arm nemen.

Hoe moet dit dan wel niet zijn voor mensen die hier niet op 'getraind' zijn?
Denk bijvoorbeeld aan gezins- en familieleden, omstanders en indirect betrokkenen als verplegend personeel in het geval een poging mislukt is.

Niemand vind het prettig zoiets mee te maken, het kan zelfs zeer traumatisch zijn en er zijn maar weinig mensen die begrip kunnen opbrengen voor een zelfmoord. De nabestaanden moeten het vaak doen met een afscheidsbrief maar blijven desondanks met veel vragen en verdriet achter, waarom? Is een veelgehoorde vraag. Vaak hebben betrokkenen het ook niet aan zien komen en is het ook geen uitzondering dat nabestaanden met een schuldgevoel achterblijven; Mensen denken vaak dat zij het hadden kunnen voorkomen.

Een voorbeeld van een arts die een jongeman behandelde na een zelfmoordpoging: ,, De jongen had geprobeert met alcohol en zware slaapmedicatie een einde aan zijn leven te maken, hij werd gevonden door een bekende die hij op het laatste moment gewaarschuwd had, toen de jongen hier binnen gebracht werd was zijn toestand comateus en hij heeft hier op de IC-afdeling nog twee dagen in coma gelegen." ,, Op een gegeven moment kreeg ik van een verpleegster te horen dat de jongen uit zijn coma aan het bijkomen was, ik snelde erheen en het eerste wat ik deed toen de jongen zijn ogen opendeed en vroeg of hij dood was, was hem uitschelden, voor van alles en nog wat!'' ,, Dit was natuurlijk uiterst ongepast, maar het is zo frustrerend om te moeten vechten voor iemand zijn leven die zijn leven niet waardeert terwijl het ziekenhuis vol ligt met mensen die keihard knokken voor hun kostbare leven."

Is zelfmoord cultuur gebonden?

Zelfmoord komt in alle delen van de wereld en alle bevolkingsgroepen voor en is waarschijnlijk zo oud als de mens zelf. Je kunt dus niet zeggen dat zelfmoord cultuur gebonden is, maar in de ene cultuur is het gebruikelijker dan in de andere.

In de bijbel verhangt Judas Iskariot zichzelf, nadat hij Jezus verraden heeft (Matth. 27:3-5). Ook Koning Saul sloeg de hand aan zichzelf (1 Sam.31:4). De Griekse held Ajax stort zich op zijn zwaard in het gelijknamige toneelstuk van Sophocles.

In de tweede wereld oorlog werd door Japanse luchtmachtpiloten geregeld zelfmoord gepleegd door zich met hun vliegtuig op hun vijand te storten, dit word ook wel seppuku of harakiri genoemd.

Er zijn meer voorbeelden bekend van georganiseerde zelfmoord met politieke doelen. Een recent en veel opzien barend voorbeeld zijn de Terroristische aanslagen op 11 september 2001. De associatie van zelfmoordterrorisme met moslimextremisme is niet geheel terecht; het verschijnsel komt ook voor bij andere conflicten. Echter, sinds 1994 wordt deze 'strategie' voornamelijk geassocieerd met de strijd in de door Israël bezette Palestijnse gebieden, waar zij zou zijn bedacht door de leiding van Hamas.

Wereldwijd plegen elk jaar minstens een miljoen mensen zelfmoord, dat is 1,5 procent van alle sterfgevallen. Van de mensen die zelfmoord plegen heeft 90 procent psychische problemen. Depressie maakt de kans op zelfdoding 15 tot 20 maal zo groot.



Geschreven door: Nils Peters
Bronnen: CBS, Zelfmoord.nl, Wikipedia, Medisch Forum.nl






4 Reacties >>REAGEER<<:

chrisis zei

zelfdoding heb ik begrip voor, alleen de ander met de rotzooi en trauma opzadelen vind ik verwerpelijk.
zoals voor de trein, van een gebouw, brug etc.
het kan wel degelijk op een fatsoenlijke manier.

Anoniem zei

Weet jij hoe zo iemand denkt/nog kan denken chrisis?
Voor iemand zoals jij die "normaal"nadenkt is het niet voor te stellen hoe dat voor iemand is die op zijn/haar eind zit...

Lieve groet t

Anoniem zei

Wat dacht je van de mortuariummedewerkers die degene die onder de trein hebben gelegen bijvoorbeeld weer in elkaar moeten zetten zodat familie nog afscheid kan nemen? vaak een groep die steeds maar weer vergeten wordt... en ook als enige geen psychologische hulp achteraf heeft!!!

Anoniem zei

Sorry maar wat de kamaikazes deden was geen harrakirri

Een reactie posten