Slapeloze nachten achtergestelde spaarders van DSB

Dirk Scheringa zit er niet erg vrolijk bij... net als zijn gedupeerde klanten

Op de website van DSB Bank was het maandag nog altijd erg druk. Vooral klanten met een ‘achtergesteld deposito’ zullen dat niet leuk vinden.


Inloggen op de website van DSB Bank is een bijzonder ritueel, waarop je vanwege de drukte een minuut of zes moet wachten. Althans, zo was het maandag. Het internetbankieren van DSB functioneert al sinds donderdag niet goed; voor een bank abnormaal lang. Katalysator van de drukte op de site was de oproep tot een bankrun van Pieter Lakeman van Stichting Hypotheek-leed.
Voor iedereen met minder dan 100.000 euro op zijn spaarrekening is er weinig om zich zorgen over te maken; het enige vervelende is dat je bij een bankfaillissement een paar maanden op je geld moet wachten. Maar voor klanten van DSB met een zogeheten ‘achtergesteld deposito’ is het wel even schrikken dat internetbankieren niet naar behoren werkt.

Achteraan
Zij hebben hun geld tegen een hoge rente (6,5 procent) weggezet voor tien jaar. Tussentijds opnemen is onmogelijk en bij een faillissement vallen ze niet onder het depositogarantiestelsel. Bovendien staan ze dan als schuldeiser achteraan in de rij; vandaar de term achtergesteld. Eind 2008 ging het om 107 miljoen euro.

DSB is samen met Friesland Bank de enige aanbieder van dit soort deposito’s, die volgens geraadpleegde bankiers de trekken hebben van een obligatielening. Het grote verschil is dat zo’n deposito niet verhandelbaar is, waarmee het risico van het deposito groter is dan dat van een obligatielening. Voor DSB heeft de constructie als voordeel dat het de ‘achtergestelde’ spaargelden mag optellen bij het eigen vermogen.

Dat DSB zich op deze manier financiert is dus om meerdere redenen uitzonderlijk: geen andere grote bank doet het en het risico voor consumenten is veel groter dan bij andere spaarvormen.

Waarom biedt DSB desondanks dit product aan? Een deel van het antwoord is de kredietcrisis. Toen die uitbrak, kon DSB zijn hypotheekleningen niet meer als pakketjes doorverkopen (securitiseren) en zo nieuw geld vrijmaken. Daarom heeft de bank van Dirk Scheringa vorig jaar getracht obligatieleningen uit te geven ter versterking van het eigen vermogen; een opzet die door marktomstandigheden faalde.

Dus toen andere banken en beleggers niet in Scheringa’s financieringsbehoefte wilden voorzien, bleef er nog één categorie over: spaarlustige Nederlanders op jacht naar de hoogste rente. Nu hopen dat het goed met ze afloopt.

Tekst: J.H. Strop
Bron:  De Pers